” ಸಂವಿದ್ ನೀತಿಃ ” ಶ್ರೀ ಸಾಯಿ ಮುನಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ “ಕೊಂಕಣಿ ಖಾರ್ವಿ ಮತ್ತು ಸಾರಸ್ವತ ಹಿರಿಯ ನಾಗರೀಕತೆ”

ಪೂರ್ವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸರಸ್ವತಿ ಮತ್ತು ದ್ರಸಧ್ವತಿ ಎಂಬ ಎರಡು ನದಿಗಳು ಸಿಂಧು ನದಿಯ ಐದು ಉಪನದಿಗಳೊಡನೆ ಸೇರಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಸಮುದ್ರದೊಳಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಈಗಿನ ನರ್ಮದಾ ನದಿಯ ತುದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕೆಂಬ ಕೊಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಪರ್ಷಿಯನ್ ಕೊಲ್ಲಿ ಒಳಭಾಗದವರೆಗೂ ಮುಂದುವರಿಯಿತು. ಸಿಂಧೂವೀನ ಈ ಕೊಲ್ಲಿಯನ್ನು ಅಥವಾ ಆಗ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಸಿಂದೂಸಾಗರವನ್ನು ನಂತರ ಕಚ್ಚಾ ಎಂದು ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೂ ದ್ವೀಪಗಳು ಕೂಡ ಇದ್ದವು. ಅವು ಶಾಂತಿಮತಿ, ದ್ವಾರಕಾ, ಪಂಚಜನ್ಯಮ್ (ಈಗಿನ ಕಛ್) ಮತ್ತು ರಮಣಕಮ್ (ಈಗಿನ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿರುವ ಸಿಂಧೂ ಹೈದರಾಬಾದ್) ಎಂಬ ಪುರಾಣ ನಾಮಗಳಿಂದ ಹೆಸರು ವಾಸಿಯಾಗಿದ್ದವು. ಈ ಕೊಲ್ಲಿಯ ಪೂರ್ವ ಭಾಗಗಳು ಈಗಿನ ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ರಾಜಸ್ತಾನ, ಮಥುರಾ, ಮತ್ತು ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರದ ವಿಶಾಲವಾದ ಬಯಲು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡAತೆ ಇರುವ ಸ್ಥಳವೆಲ್ಲ ಆಗ “ವಜ್ರಭೂಮಿ” ಎಂದು ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆ ಪ್ರದೇಶಗಳೆಲ್ಲ ಸರಸ್ವತಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಕಾಲುವೆಗಳು ಜಲ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆ ಭೂಪ್ರದೇಶ ಬಹಳ ಸತ್ವಸಾರವಾಗಿದ್ದವು. ಸಿಂಧೂ ಸಾಗರದ ಎರಡು ಕಡೆ ಇರುವ ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶವೆಲ್ಲ ಬಹಳ ತಗ್ಗು ಪ್ರದೇಶವಾದದ್ದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಪಾತಾಳ ಭೂಮಿ ಅಥವಾ ಕೆಳಗಣ ಪ್ರದೇಶವೆಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಸಿಂಧೂ ಸಾಗರದ ಎರಡು ಕಡೆ ಇದ್ದ ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಬಳಿ ಇದ್ದ ದ್ವೀಪಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಜನರನ್ನು “ಸೋಮಾರ್ಯ ಪಂಚ ಜನರು” ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂದರೆ ಯಯಾತಿಯ (ಋಷಿ) ಐವರು ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಬೆಳೆದ ವಂಶವಾದರಿAದ ಆ ರೀತಿ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಯದು, ತುರ್ವಸು, ಧ್ರಹ್ಯು, ಅನುಧ್ರಹ್ಯು, ಮತ್ತು ಪುರು ಎನ್ನುವ ಐವರು ಯಯಾತಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಇವರ ವಂಶದವರೇ ಪಂಚಜನರು. ಅವರನ್ನು ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಸೋಮಾರ್ಯರು ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರೇ ಆರ್ಯ ಕ್ಷತ್ರಿಯ ಮನೆತನದವರು, ಕಾಲಾನುಸಾರವಾಗಿ ಅವರಿಂದಲ ನೂರಾರು ಕುಲ ಗೋತ್ರ ಜನಾಂಗಗಳು ವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದವು ಅವರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದವರು ಅಂದರೆ ಯಾದವರು, ಹೈಹವರು, ಕುರುವಂಶ, ಸೈಂದವರು, ದಶಾರ್ಣರು ಮತ್ತು ಭೃಗು ವಂಶದವರು. ಪಂಚಜನರು ಅನ್ನುವ ಈ ಹೆಸರು ಸೋಮಾರ್ಯರ ವಂಶ ಕುಲಗೋತ್ರದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ವರ್ತಿಸುವುದು ಅವರಲ್ಲಿ ದಶಾರ್ಣ ಮಹರ್ಷಿ ಮತ್ತು ಭೃಗು ಮಹರ್ಷಿಯ ವಂಶದವರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಅವರೆಲ್ಲ ಬಹಳ ಉದ್ಯಮಶೀಲರು ಮತ್ತು ಸಾಹಸ ಪ್ರಿಯರು ಆಗಿದ್ದರು ಅದರಲ್ಲೂ ಭೃಗು ವಂಶದವರು ಬಹುದೊಡ್ಡ ಸಮುದ್ರಯಾನ ಪ್ರವೀಣರು ಮತ್ತು ವಿದೇಶದವರೊಡನೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುವವರು ಆಗಿದ್ದರು ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಮಹಾದೇವ, ಪಶುಪತಿ ಮತ್ತು ದುರ್ಗೆ ಮಾತೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಭುಗಳು ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಈ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಆಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಮ ಅಥವಾ ತಾಂತ್ರಿಕದ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತ ಪೂಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಕಲಿಯುಗದ ಪ್ರಾರಂಭವೇ ಈ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಾಚೀನ ನಾಗರಿಕತೆಯ ನಾಶಕ್ಕೆ ನಾಂದಿಯಾಯಿತು. ಕ್ರಿ.ಪೂ 3067 ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮಹಾಭಾರತ ಯುದ್ದದಿಂದ ಸೈನ್ಯದ ಸಂತತಿ ನಾಶವಾಯಿತು. ಆ ಯುದ್ಧವಾದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಾಚೀನ ನಾಗರಿಕತೆಗೆ ಗುರುತಾಗಿ ಉಳಿದವರೆಂದರೆ ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರಸ್ಥ ವಂಶದವರು ಮಾತ್ರ ಅವರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಕ್ರಿ.ಪೂ 3031 ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ನಿರ್ಣಯದ ನಂತರ ನಡೆದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕ್ರಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ನಾಶವಾದರು ಇದು ಎರಡನೇ ಹಂತ. ಕ್ರಿ.ಪೂ 2900 ರಲ್ಲಿ ಭೂಕಂಪವಾಯಿತು. ಈ ಭೂಕಂಪದಿAದ ವಜ್ರಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಸಮುದ್ರ ತಳವೂ ಕೆಲವು ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ಉಬ್ಬಿಕೊಂಡಿತು ಆದ್ದರಿಂದ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಸರಸ್ವತಿ ನದಿಯ ಹರಿಯುವಿಕೆಗೆ ಅಡಚಣೆಗಾಗಿ ಕ್ರಮೇಣ ಒಣಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಮೃದ್ಧ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಯುದು ಕಷ್ಟವಾಯಿತು. ಈ ಕಡೆ ಸಮುದ್ರ ತಳವೂ ಉಬ್ಬಿದ್ದರಿಂದ ಜಲ ಹವಾಗುಣ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಯಿತು. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಅಲೆಗಳ ಉಬ್ಬರ, ಇಳಿತಗಳು ಪ್ರಾರಂಭವಾದವು ನಿಧಾನವಾಗಿ ದ್ವೀಪಗಳು ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಅದರಲ್ಲೂ ಕಷ್ಟಕರ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕ್ಷಾಮ (ಬರಗಾಲ) ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಮಳೆ ಬರಲಿಲ್ಲ “ಪರೀಕ್ಷಿತ್ತಿನ” ನಂತರ ಐದನೇ ರಾಜನಾದ” ಅಶ್ವಮೇಧಜ” ನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷ ಭಯಂಕರ ಕ್ಷಾಮವಿತ್ತೆಂದು ಪುರಾಣಗಳಿಂದ ತಿಳಿದು ಬರುತ್ತದೆ. ಆಹಾರಗಳ ತೊಂದರೆಯಾಯಿತು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ದಕ್ಷಿಣದ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಹೋದರು ಅವರಿಗೆ ಸಾರಸ್ವತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಯಿತು. ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದವರು ಆಹಾರದ ತೊಂದರೆಯಿAದ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಲಿಗೋಸ್ಕರ ಮೀನು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಸಂಗ ಒದಗಿತು. ಅವರಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರಯಾನ ಪ್ರವೀಣರಾದ ಸಾಹಸ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯವರು ನದಿಯಿಂದ ಮೀನು ತೆಗೆಯಲು ಮುಂದಾದರು.

ಈ ರೀತಿ ಮೀನು ಹಿಡಿದು ತಿನ್ನುವುದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಕೆಲವು ವರ್ಷ ಕಳೆದರೂ ಕ್ಷಾಮ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದAತೆ ಇತ್ತ ಕಡೆ ದ್ವೀಪಗಳು ಸುಮಾರು ಕೊಚ್ಚಿಹೋಯಿತು. ಈ ನಿರಂತರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಗಮನಿಸಿ ಈ ದ್ವೀಪವು ನಾಶವಾಗುವುದು ಖಂಡಿತ ಮತ್ತು ಕರಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ಮರಳು ಬೀಳುತ್ತಿರುವುದು ವಾಸಕ್ಕೆ ದುಸ್ಥರವಾದ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲರೂ ಅವರವರಿಗೆ ಸರಿ ಕಂಡAತೆ ಹಳ್ಳಿ, ಪಟ್ಟಣಗಳನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಮಧ್ಯಭಾರತ, ಕಾಶ್ಮೀರ, ಮತ್ತು ಹಿಮಾಲಯ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವು ಕಡೆ ವಲಸೆ ಹೋದರು. ಪರ್ವತದ ತೀರದ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಖರ್ವಟ; ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅಂತ ಖರ್ವಟ;ದಲ್ಲಿ ನದಿಯ ಅನುಕೂಲ ಕಂಡು ಆಗಲೇ ಮೀನು ತಿನ್ನುವ ಅಭ್ಯಾಸವಾದವರು ಆ ಖರ್ವಟ;ದಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡ ತೊಡಗಿದರು. ಉಳಿದವರು ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲೆ ವಾಸಮಾಡಿದರು. ಮೀನು ಹಿಡಿದು ತಿನ್ನುವವರು ದಿನ ನಿತ್ಯದ ವಿಧಿವಿಧಾನದೊಂದಿಗೆ ಜೀವನ ಕಳೆದರೆ ಉಳಿದವರು ನಿತ್ಯ ಕರ್ಮಾಂಗದೊAದಿಗೆ ವ್ಯಾಪಾರ ವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡಿ ಜೀವನ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಖರ್ವಟದಲ್ಲಿ ವಾಸ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಖಾರೆ ಎಂದು ಗೌರವ ಸೂಚಕ ನಾಮದಿಂದ (SURNAME) ಕರೆಯ ತೊಡಗಿದರು. ಖಾರೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲು ಖರ್ವಟ:ದಲ್ಲಿ ವಾಸವಿರುವ ಕಾರಣ ಇರಬಹುದು ಅಥವಾ ಎರಡು ಕಡೆ ನೆಲವಿದ್ದು ಒಂದು ಕಡೆ ನೀರು ಹರಿಯುವ, ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ವಿಶಾಲವಾದ ಸಮುದ್ರ ಸಂಪರ್ಕವಿರುವ ಜಲಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಖಾರಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇವರು ಖಂಬಾತ್ ಖಾರಿ ಮತ್ತು ಕಛ್ ಖಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರಗಾಲ ಸಮಯ ಮೀನು ಹಿಡಿಯಲು ಹೋದ ಕಾರಣ ಖಾರೆ ಎಂದು ಗೌರವ ಸೂಚಕ ನಾಮದಿಂದ ಕರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ವರ್ಷ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ 11ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಮಹಮದ್ ಘಜನೀಯ ದಾಳಿಯ ಪ್ರಾರಂಭವನ್ನು ಕಂಡು ಇವರೆಲ್ಲರೂ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಗೋವಾಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬಂದರು. ಕೆಲವು ಕರ್ನಾಟಕದ ಕಾರ್ಕಳ ಕಡೆ ವಲಸೆ ಹೋದರು, ಹೆಚ್ಚಿನ ಗೌಡ ಸಾರಸ್ವತರು ಮತ್ತು ಖಾರೆ ಎಂದು ಗೌರವ ಸೂಚಕ ನಾಮದಿಂದ ಕರೆಲ್ಪಡುವವರು ಗೋವಾದಲ್ಲೇ ವಾಸ ಮಾಡತೊಡಗಿದರು. ಗೋವಾದಲ್ಲಿ ಕುಲ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿದರು. ದೇವರ ಆರಾಧನೆಯೊಂದಿಗೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಅವರವರು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. ಉತ್ತರ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಗೌಡ ಎಂದು ಹೇಳುವುದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಂದAತ ಇವರಿಗೆ ಗೌಡ ಸಾರಸ್ವತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಯಿತು. ಗೋವಾ ಪೊಂಡದ ಸಮೀಪ ಶ್ರೀ ರಾಮನಾಥ ಶಾಂತೇರಿ ಕಾಮಾಕ್ಷಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿ ಗುರುಲಿಂಗ ಗುಡಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂದ ಪಟ್ಟ ಎಲ್ಲಾ ಗೌರವ ಸೂಚಕ ನಾಮಗಳ ಗುರುಲಿಂಗ ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ನಾಮಫಲಕ ಇರಿಸಲಾಯಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಖಾರೆ ನಾಮಫಲಕದ ಲಿಂಗವು ಇದೆ, ಆದುದರಿಂದ ಖಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೌರವ ಸೂಚಕ ನಾಮ ಎಂದು ಖಚಿತವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಕದಂಬ ರಾಜಾಡಳಿತದ ಸಮಯವಾದರಿಂದ ಇವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಆಡಳಿತ ಕಾರ್ಯವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖಂಡತ್ವ ವಹಿಸಿದರು, ಅವರಿಗೆ “ನಾಯಕ್” ಎಂದು ಗೌರವ ಸೂಚಕ ನಾಮದಿಂದ ಕರೆದರು (ಕದಂಬರ ಇತಿಹಾಸ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದವರಿಂದ ತಿಳಿದು ಬಂದಿದೆ.) ಮೀನು ಹಿಡಿಯುವವರ ನಿತ್ಯ ವಿಧಿ ವಿಧಾನ ಸಂಸ್ಕಾರ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗ ತೊಡಗಿ ಈ ಖಾರೆ ಗೌರವ ಸೂಚಕ ನಾಮದವರ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಪಂಗಡವಾಯಿತು. ಮುಂದೆ ಖಾರ್ವಿ ಜಾತಿಯಾಗಿ ಪರಿಗಣನೆಯಾಯಿತು.